Öyle bir kelime ki topu topu dört harf üç hece.
Üçü sesli, biri sessiz sadece.
Dert, sert, mert, dört, kurt gibi değil. Onlarda tam ters işler bu bilmece.
Üstelik anlaşılmak için yanına başka arkadaş bile istemez çünkü tek başına destan yazdıracak bir güçte. Hazırsanız sıkı durun, söylüyorum: aile!
Aile ya. Bu kısacık kelime, ne büyük anlamlar taşıyor, bir okuyun, sonra kararı siz verin.
Tanıştığımız ilk simalar, anne babamız olur; sonra da art arda kardeşler gelir. Adına kardeş, adına abi, abla denir. Hepimizin hikâyesinin başladığı yerdir aile. Orada doğar, büyür ve hayatı öğreniriz. Kaydolmadan öğrencisi olduğumuz okuldur. Fırtınalı günlerde babanın dümende durduğu, annenin yelkenleri tuttuğu bir gemidir. Sırtımızı yasladığımız, taşları sapasağlam örülmüş bir kaledir. Mutlu ve güvende uyanmamızı sağlayan çatının altı, huzurun tek adresidir. Peygamberimizin "Sizin hayırlı olanınız, aile efradına hayırlı olanınızdır." müjdesi de bundandır.
Aile, kendimizi en rahat hissettiğimiz mekân, yuva, birlik, güven, sıcaklık, beraberlik demektir.
Bir anne ve babası olmalı insanın, onu koruyan ve kollayan… Bir kardeşi olmalı insanın, ona herkesten yakın… Baba, akşam yemeği için evde heyecanla beklenen kişi, anne nefis yemek kokularının fabrika müdiresi, çocuklar evin bayram şenliğidir.
Bir anlaşmazlık ya da tartışacak bir mevzu varsa aile toplantıları imdada yetişir. Bir kişinin hüznü, bütün bir ailede dayanışma vaktinin geldiğini gösterir. Bazen rüzgâr da eser evlerde, zaten dört mevsim yaz olduğu nerede görülmüş?
Kim, yarı yolda bırakılmayacağına emin olduğu bir yolda yürümek istemez ki? Aile, başımız her sıkıştığında sığınabilecek olduğumuz liman, bütün hatalarımıza rağmen sevildiğimiz yerdir.
Ailenin verdiği o duygu var ya, hani kapıdan girer girmez sizi sarıp sarmalayan o müthiş duygu… İşte onu başka bir yerde ya da başka birinde bulmanızın imkânı yok. Bir insan en büyük gücü ailesinden alır, huzurlu bir ailenin yanında Süperman ve Örümcek adam da kim oluyor!
Sevginin en güçlü hâlidir aile… Onlarsız bu dünyanın ne derdi çekilir ne de tasası… Bir evi olmalı insanın, sıcacık… Eşi ve çocukları olmalı, şen kahkahalar atan ve insanın içine huzur veren…
Aile olmak, ait olmaktır.
Acı günde, güzel günde, yağmurlu günde, güneşli günde, ağlarken, gülerken, severken, dua ederken, üzülürken, kahkaha atarken... Tüm sevinçlerinizi büyütmek, acılarınızı küçültmek istiyorsanız ailenize ihtiyacınız var demektir.
İnsanın en büyük ödülüdür, güzel bir aile… Aile bağları sıkı olan herkes, bu dünyanın keyfini sürer, huzur bulur…
Eğer bir gün onlar olmazsa yola tek başına devam etmek zorunda olmak kadar kötü bir his yoktur… Siz hâlâ ailenizle birlikte yürüyebiliyorsanız mutlu olmalı ve onlara daha sıkı sarılmalısınız. Ailenize ve yuvanıza sahip çıkın; onu fırtınalardan, yağmurdan, çamurdan koruyun… Ve bir küçük tavsiye, ailenizin kapısı çok açık kalmasın, dışarının tozu ve kiri girmesin içeriye.
Sesini Yükselt!
Yorumunu Herkesle Paylaş En Çok
Beğeni Alan Yorum En Üstte Yayınlansın.
Yorum yapabilmek için giriş yapınız