Fadi ile Fido / Masal

Ben bir masal uydurdum, Kaf Dağına kondurdum. Masal düştü yamaçtan iple çekip kaldırdım. Kartal kaptı şapkamı tilki düştü peşime, koşarken yuvarlandım. Gökten bir yıldız kaydı, kuyruğundan asıldım. Uzattım da uzattım, bir masala bağladım. Fazla uzatmayalım, masalı okuyalım.

Bir varmış, bir yokmuş. Masal bu ya, gövdeleri fındık fıstıktan, yaprakları kirazdan çilekten, meyveleri şeker çikolatadan ağaçları olan kocaman bir orman varmış. Bu ormanda sayısız hayvan yaşarmış. Hepsi de çok mutlu imiş. O dal senin, bu meyve benim, gezer, yer içerlermiş. Yediklerinin yerine de yenisini dikerlermiş. Yenileri eskilerinden daha daha uzun olurmuş. O kadar uzun olurmuş ki, bulut Kaymak bile başını eğince meyvelerden yiyebilirmiş.

Günün birinde sorumsuz insanların neden olduğu büyük bir yangın çıkmış. Bütün hayvanlar can havliyle kaçışmaya başlamışlar. Kuşlar uçabildikleri kadar yükseklere, ayılar, tilkiler kaçabildikleri kadar uzaklara, kaplumbağalar dalabildikleri kadar göllere dalmışlar.

Ancak ormanın sevimli filleri Fadi ile Fido’nun akıllarına kaçmak gelmemiş. Onlar yangını söndürmek için çabalamayı tercih etmişler. Tam üç gün üç gece uğraşmışlar. Hortumları ile göllerden su taşıyıp yangını söndürmeye çalışıyorlarmış. Ancak ikisinin taşıdığı su ateşi söndürmeye yetmemiş. Ateş bir taraftan sönerken diğer tarafa sıçrıyormuş.

Muzipliği ile tanınan Fadi, yangın dememiş, telaş dememiş yine muziplik düşünmüş. Fido’ya kendisini taklit etmesini söylemiş. Söndürdüğü ateşten çıkan dumanları hortumuna doldurmuş. Hortumunu uzatmış uzatmış ve bütün dumanı Kaymak’ın gözüne doğru üflemiş. Fido’da onu taklit etmiş. Gözüne duman kaçan Kaymak’ın gözleri yaşarmış. Zaten yangına üzülen kaymak hüngür hüngür yaşlarını boşaltmış. Kısa süre içinde yangın sönmüş. Fadi ile Fido derin bir nefes almışlar. Koca sesleri ile bağırarak kaçışan hayvanları geri çağırmışlar. O gün iyice dinlenmişler. Orman yandığı için geceyi birbirlerine sarılıp ısınarak geçirmişler.

Sabah olur olmaz işe koyulmuşlar. Yangından geriye kalan ağaçların dallarından, tohumlarından yeni ağaçlar ekmişler. Fadi ile Fido yeni dikilen ağaçlar için su taşıyıp, onlara can suyu vermişler. Ağaçları yine eskisi gibi uzadıkça uzamış, uzadıkça uzamış. Kaymak’ın meyvelerini yiyebileceği kadar uzamış. Kaymak çok mutlu olmuş. Fadi ile Fido yaptıklarıyla gurur duymuş. Fadi’nin ünü her tarafa yayılmış. Başı sıkışan ondan muziplik diler olmuş.

Gökten üç elma düşmüş. Biri masalı okuyan güzel arkadaşlara, biri masalı yazana, öbürü de kalbini iyilikle süsleyenlere…