Şu an bu satırları okuyorsun. Okuduğunun farkındasın. Kendinin farkındasın…
Şimdi biraz gerilere gidelim; doğduğun yılları, hatta daha öncesini düşünelim.
Sen yoktun. Senin ismin de yoktu. Hayallerin, isteklerin, heyecanların, ellerin, ayakların hiçbir şeyin yoktu.
Şimdi seni sevenler, seni bilenler senden habersizdi. Seni şimdi bilenler, Allah yarattığı için bildi… Önceden seni kimseler tanımıyordu.
Fakat seni bilen birisi vardı. Ve O, seni sevdiği için yarattı; seni her şeyinle yarattı. Sen Onun, yani Allah’ın eserisin. Hatta şaheserisin…
Sana daha önce hiç bilmediğin şeyleri verdi. Anne baba verdi. Hayat verdi. Eller, ayaklar, gözler, kulaklar verdi…
Allah’ın verdiği kalple seviyorsun, istiyorsun, heyecan duyuyorsun…
Onun verdiği ayaklarla koşuyor, iniyor, çıkıyorsun…
Onun verdiği ellerle top oynuyor, yazı yazabiliyorsun…
Yine Onun verdiği burunla koku ne demek biliyorsun; nefis yemeklerin, harika çiçeklerin, meyvelerin kokularını alıyorsun…
Onun verdiği hayatla, Onun sana hazırladığı dünyada yaşıyorsun.
Bütün bu şeylerden senin haberin bile yokken, hepsini sana Allah verdi. Bütün bunları da seni sevdiği için verdi.
Rabbimiz, kendi sözü olan Kur’an-ı Kerîm’de pek çok yerde insana verdiği değerden bahseder. Bu âyetlerden birisi de şöyledir:
“Biz gerçekten Âdemoğullarına çok ikram ettik, onlara çok değer verdik...” (İsrâ Suresi, 70)
Ramazan Kaya
3 yıl önce
Beni benden çok seven benden ne istiyor?