Görgülü Kuşlar

Sevgili arkadaşım uzun bir aradan sonra yeniden merhaba!

Nasılsın? İnşallah yaz tatilin çok ama çok güzel geçmiştir.

Elhamdülillah bizim çok güzel geçti, köyümüze gittik. Senin de yazları gittiğin bir köyün var mı? Varsa ne kadar nasiplisin, tabiatta olmak kadar güzel ne var?

Biz ailecek köyümüzü çok severiz arkadaşım. Biz demişken ben, eşim ve iki oğlum. Çocuklarım oradayken özgür birer kuş gibiler. Köyün içinde güvenli şekilde istedikleri yere gidebiliyorlar. Köyümüz çok küçük ve çoğunluğu akrabamız, bu yüzden de çok rahatız. Çocuklar bir o evdeler, bir bu evde. Bugünkü ilk görgü kuralımız da köyde yaşadığımız bir olayla alakalı.

YEMEKTEN SONRA “ELLERİNİZE SAĞLIK” DEMEK

Benim büyük oğlum, Muhsin Ali, köyde akrabalarımıza çok gider. Bazen tüm gün onlarda kaldığı olur. E tüm gün kaldığı için de yemeği orada yer. Bir gün aklıma, orada yemek yedikten sonra ‘elinize sağlık’ deyip demediğini sormak geldi. “Oğlum sen başka bir yerde yemek yiyince yemeği yapan kişiye elinize sağlık diyor musun?” dedim. Hiçbir şey söylemedi:) Anladım ki söylemeyi unutuyor. “Bir daha söylemeyi unutma olur mu,” diye tembihledim. Bir sonraki seferde yine akrabamızda yemek yiyince merakla yanına gelip sordum. “Söyledim anne ama yemekten sonra biraz abur cubur yedik, o zaman söylemedim çünkü abur cuburları o yapmadı” dedi:)) Değişik bir bakış açısı değil mi? Fakat abur cuburları hazırladığı ve ikram ettiği için teşekkürü hak eder, bunu da unutmamak lazım:)

Sen de yemek yedikten sonra yapan kişiye, bilhassa da annene, ellerine sağlık demeyi unutma olur mu arkadaşım?

MAHCUP OLMUŞ BİRİNİN ÜSTÜNE ÇOK GİTMEMEK

Arkadaşım herkes ama herkes hata yapar. Biz insanlar için hata yapmamak gibi bir ihtimal yoktur. Hata yapıldıktan sonra önemli olan o hatayı tekrar yapmamaya gayret etmek ve yaptığından pişman olmaktır.

Sana şahsi bir fikrimi de söyleyeyim mi arkadaşım? Bence mahcup olmak insana en çok yakışan duygulardan. Hata yaptıktan sonra özür dileyip pişman olmak yerine, üste çıkmaya çalışan o kadar çok insan var ki maalesef. Oldukça yakışıksız bir durum. Diyelim ki biz hata yapmadık da bize hata yapıldı. Biz de üzüldüğümüzü karşı tarafa söyledik. Baktık karşı taraf yaptığından pişman olmuş ve mahcup bir hâlde, o zaman bize düşen o kişinin üstüne daha fazla gitmemektir. Mesela ilk görgü kuralındaki hikayede ben oğlumun üstüne çok gitseydim, “nasıl eline sağlık demezsin, ne kadar ayıp…” gibi cümleler söyleseydim muhtemelen çok utanacaktı. Birini bu kadar mahcup etmeye ne gerek var ki değil mi arkadaşım?

Üzüldüğümüzü ya da kızdığımızı düzgün bir üslupla tabi ki söyleyebiliriz ve söylemeliyiz de ama meseleyi çok fazla uzatmak, karşımızdakine haddinden fazla yüklenmek görgülü kuşlara yakışmaz :)

Bir dahaki sayıda görüşmek dileğiyle!