Bir gün, bir adam kırlarda gezintiye çıkmıştı. Biraz nefeslenmek için altına oturduğu ağacın alçakça bir dalında, küçük bir koza olduğunu farketti. Koza delinmişti ve ha açıldı ha açılacak gibiydi. Adam, bunun bir kelebek kozası olduğunu düşündü. Heyecanlandı ve bir kelebeğin dünya yüzü gördüğü ilk dakikalara şahit olmak istedi.
Merakla beklemeye başladı. Dakikalar dakikaları kovaladı, saatler oldu, ama henüz kelebeğin küçük bedeni kozadan kurtulamadı.
Kelebek dışarı çıkmak için çaba harcamaktan vazgeçmişti sanki.
Adam kendi kendine, kelebeğin elinden gelen her şeyi yaptığını ama kozadan dışarı çıkmayı başaramadığını düşündü. Ve, kelebeğe yardımcı olmaya karar verdi. Cebindeki küçük çakıyı çıkarıp, kozadaki deliği bir cerrah titizliğiyle büyütmeye başladı.
Böylece, bir-iki dakika içinde kelebek kolayca dışarı çıkıverdi. Fakat kanatları buruş buruştu.
Meraklı adam kozadan çıkmış kelebeği izlemeye devam etti. Kelebeğin kanatları az sonra açılıp genişleyecek, benzersiz desenleri olan narin kanatlarını kullanabilecekti.
Ama bunlardan hiçbiri olmadı. Kelebek, ne kadar çabalarsa çabalasın, asla uçamadı. Hayatının geri kalanını buruşmuş kanatlarla uçamadan geçirecekti.
Evet adam iyi niyetli ve yardımseverdi. Fakat şu gerçeği far etmişti: Kelebeğe iyilik yapayım derken zarar vermişti. Kelebeğin uçabilmesi için, kozanın o daracık deliğinden dışarı çıkmak için çaba göstermesi gerekiyordu. Çektiği o zorluklarla kendi yetenekleri gelişecek, kanatlarını kazanacaktı.
Kelebek kozanın dar deliğinden çıkmak için çaba harcarken, bedenindeki sıvı kanatlarına gidecek ve bu sayede kozadan kurtulduğunda o güzel kanatlarına kavuşabilecekti. Allah’ın, kelebeğin uçması için seçtiği yol buydu.
Adam, bu gerçeği öğrendiğinde, hayat boyu unutamayacağı bir ders de çıkarmıştı kendine: Bazen, hayatta asıl yapmamız gereken şey, çaba göstermektir. Eğer Allah, bizim bir çaba olmadan ilerlememize izin verseydi, belki de hep eksik ve sakat kalırdık. Yeterli çabayı gösteremediği için kanatları buruşuk kalan kelebek gibi hep başkalarının yardımına muhtaç olurduk. Güçlenemezdik o zaman. Ve asla uçamazdık...
(yazarı bilinmiyor)
Sesini Yükselt!
Yorumunu Herkesle Paylaş En Çok
Beğeni Alan Yorum En Üstte Yayınlansın.
Yorum yapabilmek için giriş yapınız