Dolambaçlı Atasözleri

Üfür, “uçtum” tut “kaçtım.”

… 

Anlamı: 

Hayatta herhangi bir zorlukla karşılaşmaktan kaçan ve hep başkalarından destek ve yardım bekleyen kimselerin, tembel ve üşengeç tavırlarını belirtmek için söylenir. Böyle insanlar bir şey yapmak için, birilerinin bir şeyler yapmalarını beklerler; başarısız olduklarında da o bunu yapmadı, şu böyle yaptı diye başkalarını suçlarlar. Böyle olmamak lazım, çünkü böyle insanlar hiç mutlu ve başarılı olamazlar. 

***

Zenginim, diye övünme bir kıvılcım yeter; “güzelim” diye övünme bir sivilce yeter. 

… 

Anlamı: 

Bu dünyada maddi olan güzellikler, zenginlikler kolayca bozulup kaybedilebilir. Bundan dolayı bu gibi maddi şeylerle kibirlenmek, birilerine hava atmak yanlıştır. Çünkü her an elden gidebilir, bunlar insanın gerçek değerini belirlemezler. Asıl zenginlik ve insana değer katan, bilgili ve görgülü olmak, çok çalışkan, üretken olmak, iyilik ve ibadet yapmak gibi manevi zenginliklerdir ki, bunlar insana değer katar, hiç kaybedilmezler. 

***

‘Var’ın varlığı söylenir, ‘yok’un nesi söylenir? 

… 

Anlamı: Bir insandan bahsedilecekse ya onun ilminden, ya ustalığından, ya makamından, ya zenginliğinden, ya sanatkârlığından, ya zanaatkârlığından bahsedilir. Mesela, Hz. Osman’ın cömertliği, Mimar Sinan’ın sanatkârlığı anlatıldığı gibi… Fakat bir insanın gayreti, çalışması, ortaya koyduğu bir eseri yoksa ondan ne diye bahsedilsin öyle değil mi; kimseye bir faydası, katkısı yoktur o kişinin. Bundan dolayı insan çalışkan, sabırlı ve üretken olmalıdır. Bir de unutmamalı ki, çalışkan, üretken vb olmak insana yaraşan karakter olduğu için böyle olmalıdır; yoksa sırf kendinden bahsedilsin diye çalışmak yanlış ve değersiz bir amaçtır.