Salkım Dallı Söğüt Ağacı

Merhaba arkadaşlar, 

Beni duyuyor musunuz?..

Ben kim miyim? 

Hani su kenarlarında, parklarda görürsünüz beni: Söğüt Ağacı dersiniz bana.

Dikkat ettiyseniz, diğer ağaçlardan epeyce farklıyım. Allah bana rüzgârda uzun saçlar gibi salınan dallar vermiş… 

Geçen gün bir anne ve kızları geldi gölgeme oturdular. İnce uzun dallarımın rüzgârda ahenkle dalgalanmasını çok sevdiler.

Anneleri beni anlattı kızlarına…

Ben de onları çok sevdim, muhabbetle gölgeledim üzerlerini. 

Zaten her güzellik sevgiden doğmuyor mu!.. 

Elif dedi ki, “Anne bu ne güzel bir ağaç, aynı şemsiye gibi, bizi güneşten koruyor” dedi. 

Elif’in ablası Merve de, “Anne, ben bu ağacı çok sevdim, hani sen bizi kucaklıyorsun ya, bu ağaç da sanki kucakladı bizi.” 

Anneleri de, “Evet evet, ben de bu ağacın altında bir huzur hissettim. İyi ki gelmişiz buraya…” dedi.

Ardından derin bir nefes aldıktan ve bir süre ağacın güzelliğini seyrettikten sonra anneleri sözlerine devam etti: “Kızlar, Allah ne kadar güzel ve farklı yaratıyor değil mi? Allah bu ağacı böyle farklı, salkım saçak, incecik aşağı doğru uzayan dallarıyla yaratmasaydı hiç aklımıza gelir miydi böyle bir güzellik!?”

Elif ağaca tekrar bakarak, “Benim aklıma hiç gelmezdi yani” dedi.

Annesi, “Ben böyle güzel ağaçları, çiçekleri, dağları, yıldızları görünce, Allah’ım diyorum, bu güzellikleri yaratıp bana gösterdiğin için Sana teşekkür ediyorum.”

Merve de katıldı, “Değil mi anne; Allah teşekkür edeceğimiz ne kadar çok şey yaratıyor…”

Anneleri, “Evvet” derken kızlarını kucakladı, “Allah’ım sana sonsuz şükürler ediyoruz; bizi Cennet bahçelerinde de buluştur…” diye dua etti.

Ama sadece şükreden onlar değildi. Söğüt ağacı da, Allah’ın kullarına gösterdiği güzelliklerden biri olduğu ve onu insanlara faydalı kıldığı için Allah’a şükrediyordu…