Limon Ve Kiraz

Kiraz; eğlenmeyi, oyun oynamayı çok severdi.

Sürekli gülümser ve etrafına mutluluk saçardı. 

Bir sürü de oyuncağı vardı. Fakat, artık yalnız oynamaktan sıkılmıştı.

Limon ise çok mutsuzdu. 

Sürekli somurtur ve hiç eğlenmek istemezdi.

Kiraz, Limon’u gördü. “Neden mutsuzsun?” diye sordu.

Limon ise; “Niye gülmeliyim ki?” dedi.

Kiraz; “Mutlu olmak güzeldir, oynarız birlikte, arkadaş da oluruz. Belki gülersin” dedi.

Limon; “İstemiyorum” dedi.

Kiraz biraz düşündü.

“Nasıl mutlu edebilirim onu?” dedi.

Limon’un yanına gitti. “Sana bir şey göstereceğim, gelsene” dedi.

Limon geldi. 

Kiraz oyuncaklarını ona gösterdi, hepsini onunla tanıştırdı. Oyuncaklarına isimler vermişti. Başladı oyun kurmaya…

“Limon, sen de bu bebeği al hadi piknik yapalım” dedi.

Limon şaşırdı. Sonra oyuna katılmaya başladı. Katıldıkça çok mutlu oluyordu. Çok eğlendiğini fark etti.

Uzun bir süre oynadılar. Limon artık gülümsüyor ve mutlu oluyordu.

Limon arkadaş olmaktan ve oyun oynamaktan çok mutlu olmuştu. Kiraz da oyuncaklarını paylaştığından dolayı kendini iyi hissediyordu. Artık, onlar yalnız değildi. Çünkü arkadaş edinmek çok değerliydi...